Aşklarım vardı
Kimi portokal ağaçları altında açmış papatyaya
Kimi seralarda serpilmiş kan kırmızı karanfile
Kimi tertemiz yaseminere benzerdi
Ada’nın kucağında
Çocuğum gibi sevdim onlara yazdığım satırları
Birini diğerinden ayrı tutmadım
Yazarken de ağladım
Okurken de ağladım
Derin anlamlar buldum
Başka başka anlamlar yüklerken
En basit kelimelere
Papatyalar ihtişama geldi
Karanfilin kırmızısı kamaştırır oldu gözlerimi
Yaseminin kokusu ruhuma işledi
Her aşk doğduğu yere benzer dedi Faize
Benzer miydi acaba

Bendeki cevap gecikmedi
Keşke hiç gelmeseydi
Tükenen aşklarımla
Çiçeklerim birden soluverdi
Ben onları öylesine severken
Eriyiverdiler elimde
Akıp gittiler
Parmaklarımın arasından

Derken sustu mısralarım
Boşaldı kelimeler
Basitleşirken papatyalar
Sevimsiz oldu karanfiller
Sinirimi bozmaya başladı yaseminler
Mum ışığı bile yeterken
Dost etmeye
Aydınlığı karanlığa
Güneş yetmez oldu şimdi

Bir de baktım ki
Her yer doğduğu aşka benzedi